Pamfletten en gedichten van Nico Teekens
ben onderweg
tijd om op te staan en weg te gaan
weg van hier keer ik mijn lot
weg van mijn versteende God
geleend van Aäron
die zei dat het niet anders kon
weg uit de kerk, weg zonder plan
als de weg van Abraham
en onderweg bij elk tankstation
een ansichtkaart die toont wat ik heb gezien
wellicht herken je er iets van
misschien
Mijn gedichten gaan over de kerk die ik heb losgelaten, over oude verhalen die blijven boeien en over mijn onvermogen nog iets te zeggen over wat ik nog geloof. Ik noem het geen geloof meer, dat denkt en schrijft en praat gemakkelijker. Zo schreef ik dat eerder. Intussen weet ik dat geloven voor mij geen optie is.
Als het over de kerk gaat of over levensbeschouwing, gaat het vaak ook over de samenleving en over politiek. Daar schrijf ik ook over, net als over persoonlijke beelden, fantasiën, dromen, indrukken en ervaringen die de bron werden voor een gedicht.
Ik ben benieuwd wat u ervan vindt. Als u één van mijn gedichten ergens gebruikt, vermeldt dan in elk geval de vindplaats en, als u wilt, laat het mij weten. U kunt mij bereiken via mijn e-mailadres onderaan de pagina.
U kunt de gedichten vanaf deze pagina rechtstreeks in een door mij gekozen volgorde lezen, begin dan met de menuknop "1e gedicht" en ga dan van gedicht naar gedicht verder via "volgend gedicht" of terug via "vorig gedicht". Wilt u liever een overzicht zien, kies dan voor de "leesvolgorde" of de gedichten "op alfabet".
Van morgen
in de sloot een vliesdun laagje ijs
de bomen kaal en glinsterend nat
de berm bedekt met pas gevallen blad
takjes, eikels en langs de rand
diepe sporen van een autoband
achtergelaten door de nacht
nog geen mens gezien
ik hoor wel honden
hun geblaf loopt mee
in cirkels om mij heen
alert op mijn aanwezigheid
en vooral op die van elkaar
als praatprogramma’s op TV
de zon klimt hoger dan de bomen
raakt mij recht in mijn gezicht
heft mij op in haar volle licht
zij
onweerstaanbaar
omarmt mij
verwarmt mij
bemint mij
lijft mij in
ik geef mij over
en word herboren
vanmorgen is zij bij mij ingetrokken
mijn nazomer