vorig gedicht | volgend gedicht | leesvolgorde | op alfabet | intro

Geroepen

met heldere ferme slagen van zijn klok
roept de eeuwenoude toren
het landschap op
hij kent een oud verhaal
dat hij opnieuw wil laten horen

niemand betwist zijn recht van spreken
wijsheid van eeuwen geborgen in de tijd
onaangetast door de vergankelijkheid
als iemand het nog weet moet hij het zijn
van baksteen opgebouwd fijn metselwerk
robuust onafhankelijk losgeraakt van de kerk

van heinde en ver komen ze aangelopen
een enkeling koos vanmiddag voor de fiets
de ouden van dagen, bijbeltje in de hand
samen met iedereen die nog verlangt
naar een authentiek en helder geluid
weer en wind maakt hen niet uit
zij komen niet voor niets

vorig gedicht | volgend gedicht | leesvolgorde | op alfabet | intro