Het is de zee
mijn pad voert langs de rand
van zand en lucht en water
de wind van zee loopt met mij mee
en wijst de weg naar het land
waar ik ooit van heb gedroomd
ik ben op reis naar het paradijs
vanmorgen ben ik weer op weg gegaan
alleen God weet waar vandaan
mij is mijn verleden vaag
en toch vandaag
op de binnenwanden van mijn hoofd
zie ik flarden van kinderlijk geluk
en littekens van wonden die heelden
op de vloer liggen stukgevallen beelden
in mijn oor een wirwar van gedachten
verwekt in slapeloze nachten
en in de koude gangen spookt nog het verlangen
mijn verleden verstoort de idylle van het heden
ik verzet mijn gedachten
ik weet zeker dat ik het vanmorgen zag
het is vandaag mijn jongste dag
de droom keert weer
al is het maar voor even van een nieuw leven
ik loop verder langs het strand
blote voeten in het warme zand
de weldadige zon voedt mijn hoop
op het weerzien van mijn bron
en waar ik ook loop
de wind van zee loopt met mij mee
van ver kan ik haar zien
is zij het dan misschien
liggend op haar handdoek leest zij mijn boek
als zij zich opricht herkennen wij elkaar op het eerste gezicht
zij is mijn engel en ik die van haar
zij neemt mij mee in de branding
wij gaan volledig onder in het wonder van de zee
en daar verdrinken wij in elkaar
en als wij bedolven door de golven zijn schoongespoeld
neemt de zee ons weer mee naar land
zoals zij ons ooit heeft bedoeld
wij lopen terug naar het strand in de stralend blauwe lucht
voor niets meer op de vlucht
alles is nu
niets is later
en de wind van zee loopt met ons mee
hand in hand door het nieuwe land
vorig gedicht | volgend gedicht | leesvolgorde | op alfabet | intro
