4 mei
4 mei de klok slaat acht
ik heb er reeds in stilte op gewacht
en om het moment niet te missen
heb ik de TV vast aangezet
dat scheelt
want dan heb ik het in elk geval in beeld
en ik mag me in het tijdstip niet vergissen
toch ben ik alleen maar stil
omdat iedereen dat wil
ik wil het feestje niet verstoren
dus mij zal je niet horen
ik kijk alleen naar die minuten
en denk aan niets
ik ken ook niemand die is gevallen
ik zie wel al die groene velden
met witte kruizen op graven
van patriotten, helden of zotten
wie kreeg ze zover
met welk verhaal
van vreselijke dreiging
of een nog hoger ideaal
en nu de stilte op het plein
de veteranen staan vooraan
in hun gedecoreerde uniformen
daarachter de stille menigte
voor het moment ontroerd
denkend aan hun doden
en al die mensen die zijn weggevoerd
dit stille moment wordt overstemd
door het rumoer in mijn hoofd
tegen alle gedenken in
gaat de oorlog gewoon door
er wordt nog dagelijks gemoord
deze stilte wordt niet verhoord
het ritueel krijgt geen vat op mij
ik heb er alweer niet in geloofd
het is net als Kerst elk jaar weer
wij organiseren samen een sfeer
van warmte, liefde en geluk
voor de duur van 48 uur
en de rest van het jaar
maken wij alles weer stuk
4 mei, twee minuten stil
en voor olie, macht en geld
staat de rest van 't jaar
in het teken van geweld
