Zondagmorgen
het is zondagmorgen
ik sta buiten in de zon
vogels in de lucht genieten van hun vlucht
de dauw nog op het land
bak koffie in mijn hand
en geen besef van zorgen
de klinkers van het terras
smoezen met het pas gemaaide gras
en kijken mij verbaasd aan
alsof gister alles anders was in hun statische bestaan
de schutting het hek de heg
roepen om hun oude plek
hun samenhang is weg
dan dringt het tot mij door
dat ik niets meer hoor
geen stemmen meer
geen auto's geen verkeer
ik zie ook geen kerkgangers lopen
totale rust in lege straten
de huizen in de steek gelaten
de deuren staan nog open
iedereen is weg
zelfs de graven zijn verlaten
ik sta er nu alleen voor
samen met de vogels de schapen en de koeien
ik zal de weilanden ontsluiten
overal de hekken open doen
