Pamfletten en gedichten van Nico Teekens
ik haat identiteit
zodra je die ontleent
aan clan of kleur
aan taal of land of volk of natie
religie of cultuur
aan Blut und Boden
of andere regionale goden
niemand kiest zijn moedertaal
niemand kiest zelf zijn kleur
zijn eigen land
of die andere stand van zijn ogen
dat zijn slechts attributen
het is niet je identiteit
je krijgt die dingen mee
je bent ze niet
je woont erin
waar kun je dan zo trots op zijn
identiteit is de weg die je gaat
wat je doet
wat je kiest
wat je leeft
de volgende keer wordt je sowieso ergens anders geboren