vorig gedicht | volgend gedicht | leesvolgorde | op alfabet | intro

Weg wezen

ik keer mij af van die man
die voorgaat in gebed
zijn ziel ontbloot in het openbaar
intiem wordt met zijn God
onbeschaamd in een volle zaal
kruiperig en namens ons allemaal
klaarkomt met zijn zonde
dan wordt ik opstandig
want gespeeld of waar
meneer, huil jouw tranen met tuiten
maar niet in het openbaar
en laat mij er buiten

ik keer mij af van die vrouw die zingt
"kom ga met ons en doe als wij"
ik voel mij liever vrij
en hoe dan ook
ik hoor er toch niet bij
voor je eigen bestwil
zing het niet voor mij
van elk geluk maak ik wel iets stuk
het beloofde land zal ik niet erven
het zou er alleen maar van bederven

ik keer mij af van die predikant
die staat te zwaaien met de bijbel

en met nog opgeheven hand
springt hij over de rand
van het verhaal dat hij heeft gelezen
en stort zich met heel zijn wezen
vol overgave in het ravijn
van het ongecontroleerd geloven
met zijn retoriek
berooft hij zijn publiek
van haar laatste restje vrije wil
deze man is nooit stil

ik haat de vlucht in rituelen
omdat ik ze nooit begrijp
ik ben ook niet rijp
voor al die taferelen
ik haat de heimwee
naar wonderbaarlijke genezingen
en het spreken in tongen
daar is het toch niet om begonnen
Jezus als tovenaar is allang vertrokken
als hij dat ooit al is geweest

wordt toch eindelijk volwassen
neem je eigen verantwoordelijkheid
leun toch niet zo op die ander
verander
volg je eigen weg
ervaar je eigen werkelijkheid
en leef je eigen leven
wil je dat ik verder ga
zeg het dan maar na

ik ben de weg, de waarheid en het leven

vorig gedicht | volgend gedicht | leesvolgorde | op alfabet | intro