vorig gedicht | volgend gedicht | leesvolgorde | op alfabet | intro


Zondagmorgen


het is zondagmorgen

ik sta buiten in de zon

vogels in de lucht genieten van hun vlucht

de dauw nog op het land

bak koffie in mijn hand

en geen besef van zorgen


de klinkers van het terras

smoezen met het pas gemaaide gras

en kijken mij verbaasd aan

alsof gister alles anders was in hun statische bestaan

de schutting het hek de heg

roepen om hun oude plek

hun samenhang is weg

dan dringt het tot mij door
dat ik niets meer hoor
geen stemmen meer
geen auto's geen verkeer
ik zie ook geen kerkgangers lopen
totale rust in lege straten
de huizen in de steek gelaten
de deuren staan nog open
iedereen is weg
zelfs de graven zijn verlaten

ik sta er nu alleen voor
samen met de vogels de schapen en de koeien
ik zal de weilanden ontsluiten
overal de hekken open doen


vorig gedicht | volgend gedicht | leesvolgorde | op alfabet | intro